Λόγοι για να υποστηρίζεις μια ομάδα

Χτες λόγω φωτιάς μου κόπηκε η όρεξη κι έτσι άνοιξα την τηλεόραση για να δω ποδόσφαιρο και να ηρεμήσω (ναι παρακολουθώ και στο παρελθόν έπαιζα κιόλας). Υποστήριζα την Τουρκία γιατί μου αρέσει ο Φατίχ Τερίμ, τον βρίσκω γνήσιο οθωμανό, έχει μια ανατολίτικη αρχοντιά ο τρόπος που στέκεται και κινείται, ακόμη και το ξεκούμπωτο στο μπούστο πουκάμισο, σε αντίθεση με το ξενέρωτο μοντέλο Λεβ. Υποστήριζα την Τουρκία γιατί όπως λέει και το δεκάχρονο καμάρι μου για να παρακολουθήσεις έναν αγώνα πρέπει να είσαι με κάποιον, αλλιώς βαριέσαι. Στην ερώτηση γιατί να είμαστε με την Τουρκία η απάντηση ήταν αποστομωτική: εκεί κάποτε ζούσαν οι πρόγονοί μας. Το παιδί ξέρει τα περί "συνωστισμού" στην προκυμαία όπως και ότι η οικογένεια του παππού θρήνησε θύματα. Διαισθάνεται όμως πως μπορούν να ζήσουν αρμονικά πολλές "φυλές" σε έναν τόπο. Το ζει κάθε μέρα καθώς η κυρία που το φροντίζει όταν λείπω από το σπίτι είναι αλλοδαπή. Το ζει όταν βλέπει τους "πολωνούς" της γερμανικής ομάδας και τον "βραζιλιάνο" της τουρκικής να μην κάνουν ούτε μιά προσπάθεια να ψελλίσουν στίχους του εθνικού ύμνου της ομάδας της "πατρίδας" τους. Η παγκοσμιοποίηση σε όλο της το μεγαλείο.
Σήμερα υποστηρίζουμε τη Ρωσία. Για δύο λόγους: πρώτον γιατί ο Γκους Χίντινγκ είναι από τους καλύτερους προπονητές στον κόσμο (και σίγουρα καλύτερος από τον Αραγονές) και δεύτερον γιατί ήταν σύμμαχοί μας κατά τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα το 1821 εναντίον των προαιώνιων εχθρών μας, των Τούρκων! Μην προσπαθήσετε να βγάλετε νόημα, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Η δίαιτα των φτωχών και των ανήμπορων λέγεται πείνα

Σκεφτόμουν πολύ, όλο αυτό με τη διαίτα και πόσο τελικά επηρεάζει τη ζωή μου. Ήμουν μάλλον στις μαύρες μου και θυμωμένη με το σύντροφό μου. Προσπαθούσα να του εξηγήσω ότι θέλω να νιώθω τη συμπαράστασή του και την αγάπη του και όχι να βλέπω την απόρριψη στο βλέμμα του. Αλλά η πραγματικότητα έρχεται και σε χαστουκίζει με ειδήσεις που στενοχωρούν (μετάφραση μέρους) και ειδήσεις που σοκάρουν.
Το να ασχολείσαι με το μικρόκοσμό σου και να μην βλέπεις τι γίνεται γύρω σου είναι πολύ εύκολο. Το δύσκολο είναι να καταλαβαίνεις πόσο τυχερός είσαι που έχεις επιλογές.

Διαπιστώσεις-απορίες 1

Έχουν περάσει τέσσερεις μήνες από την τελευταία φορά που έγραψα, γιατί τελικά το γράψιμο δεν με βοήθησε στο να αδυνατίσω. Και πώς να με βοηθήσει όταν εγώ δεν ξέρω τι θέλω; Χτες μιά ερώτηση του συντρόφου μου, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω αισθάνομαι πως με πιέζει αφόρητα, με έκανε να συνειδητοποιήσω πως δεν τελικά δεν έχω απάντηση στο γιατί δεν αδυνατίζω. Δεν ξέρω, δεν μπορώ, δεν θέλω, όλα παίζουν για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Αν λοιπόν δεν απαντήσω στο ερώτημα, μοιραία κάθε προσπάθεια που (δεν) κάνω θα πέφτει στο κενό. Έχει δίκιο όταν μου λέει πώς δεν είναι στις προτεραιότητές μου. Το αδυνάτισμα έχει να κάνει με τη σχέση μας και με την αυτοπεποίθησή μου. Οφείλει να είναι μαζί μου και να με αγαπάει επειδή τον "ανέχτηκα" πασίχοντρο για δώδεκα χρόνια; Και τώρα τον τιμωρώ για την κρίση που πέρασε η σχέση μας μόλις εκείνος αδυνάτισε;
Στο μεταξύ η ζυγαριά ανεβαίνει γρηγορότερα κι από την τιμή του πετρελαίου στις διεθνείς αγορές. Σήμερα πρωί σταμάτησε στα 85.1 kgs. Παρατηρούνται δυσκολίες στην αναπνοή, κατά το δέσιμο των κορδονιών και ένας "γλυκός" πόνος στη μέση όταν ξαπλώνω.