Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Ματώνω

Ακόμη να κλείσει η παλιά πληγή, τη σκαλίζω κι εγώ κάθε τόσο, να δεις που στο τέλος θα κακοφορμίσει. Τον ουρανό του μυαλού μου διασχίσουν κάθε τόσο υπερηχητικές σκέψεις αυτοχειρίας. Δεν πρόκειται να προχωρήσω για δύο λόγους, πρώτον γιατί έχω ευθύνη απέναντι στα παιδιά μου και δεύτερον γιατί φοβάμαι. Μπορεί τελικά το δεύτερο να είναι πρώτο.

Κυριακή 4 Απριλίου 2010

Δεν προσδοκώ Ανάσταση νεκρών...


Ανάσταση σε σπίτι φίλων, η κοντινότερη εκκλησία ο Άγιος Παντελεήμονας Αχαρνών. Σχεδόν δεν ακούς ελληνικά, λες και όλοι οι μετανάστες μαζεύτηκαν εδώ. Φωτογραφίζω το πλήθος, φωτογραφίζω οικογένειες. Νιώθω μιάν απροσδιόριστη θλίψη, κάποιος λείπει. Δεν ξέρω αν εστιάζω στις απουσίες των άλλων για να μην σκέφτομαι τις δικές μου, αλλά γι αυτόν πόνεσα πολύ παρότι άγνωστός μου. Δεν τον ήξερα, δεν έχω δει ούτε μιά φωτογραφία του, τον έμαθα μετά θάνατον μέσα από ένα σωρό επίθετα: αρχικά τρομοκράτης, έπειτα ρακοσυλλέκτης, στο τέλος Αφγανός λαθρομετανάστης. Έφυγε από την πατρίδα του για να σωθεί και σκοτώθηκε εδώ από βόμβα, όποιου του μέλλει να πνιγεί, ποτέ του δεν πεθαίνει. Οι δικοί του δεν προσδοκούν ένα καλύτερο μέλλον γι' αυτόν πιά, ούτε καν Ανάσταση, ήταν μωαμεθανός. Χαμιντουλάχ Νατζαφί, πρόσφυγας, ετών 15. Δεν θα γίνεις έλληνας ποτέ, ούτε 16 θα γίνεις.

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

The whole picture



No, it's a stairway to heaven


H φωτογραφία δική μου από την Τήνο τον Ιούνιο του 2009

Quiz



Is this a dead end?

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Ρε



Είναι κάμποσες μέρες που κάτι δεν πάει καλά με το πιάνο. Σήμερα όμως ακούγοντας τόσο την Καλίνκα όσο και ένα μικρό πρελούδιο του J. S. Bach κατάλαβα ότι το ρε είναι ξεκούρδιστο. Με πήραν τα κλάματα καθώς μου θύμισε την ξεκούρδιστη ζωή μου.

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Carousel



Όταν οι αναμνήσεις γίνονται θαμπές είναι ώρα για εγχείρηση καταρράκτη...

Η φωτό είναι δική μου

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Περί πένθους

Το πένθος ενός ανθρώπου τι 'ν' αυτό; η απόλυτη ασημαντότητα όχι είναι πολύ πιο απέραντο είναι

(κομπιάζει)

Σφαιρικό;

(παύση)


"Το ύστατο σήμερα" του Howard Barker μετ. Τζένη Μαστοράκη στο θέατρο της οδού Κυκλάδων σε σκηνοθεσία Λ. Βογιατζή με τον ίδιο στο ρόλο του Δνείστερ και τον Δ. Ήμελο στο ρόλο του κουρέα (μονολεκτικά: ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ).