Εισαγωγή

Η ιδέα του να γίνω blogger με τριβελίζει καιρό. Δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή μου αρέσει να γράφω και να διαβάζομαι. Ίσως γιατί έχω ανάγκη από φωνές συμπαράστασης όταν αρχίζω κάτι ή κραξίματος όταν έχω επιφυλάξεις. Επιζητώ την έξωθεν καλή μαρτυρία. Φύσει ανασφαλής. Παλιότερα και μέχρι πριν από τέσσερα περίπου χρόνια πίστευα πως είμαι δυνατή. Οδυνηρή έκπληξη η ανακάλυψη πως και ένα φύλλο δέντρου σε συνθήκες ανεμοθύελλας έχει μεγαλύτερες αντιστάσεις από εμένα. Έφτασα στον πάτο του βυθού (μην φανταστείτε τίποτε άπατα, δυό-τρία μέτρα κάτω) και τώρα αφού πάτωσα βγαίνω ξανά στην επιφάνεια με ορμή. Έτοιμη να αλώσω την τελευταία terra igognita. Το τελευταίο σύνορο που πρέπει να πέσει, τα κιλά μου, 83 στον αριθμό (η ζυγαριά μου χαρίστηκε το πρωί και έγραψε 82.9). Το ύψος μου περίπου 1,60 μ. σύμφωνα με την τελευταία μέτρηση έχει αποτελέσει άλλοθι για εξυπναδούλες του τύπου δεν είμαι χοντρή, είμαι κοντή. Τέρμα τα ψέματα. Δεν μου αρέσει η εικόνα μου στον καθρέφτη. Η λύση δεν είναι να μην κοιτάζομαι. Η λύση δεν είναι να τραβώ τις οικογενειακές φωτογραφίες για να μην απαθανατίζομαι.

Κάθε δίαιτα αρχίζει Δευτέρα. Εγώ άρχισα από σήμερα Παρασκευή. Ίσως γιατί ακολουθεί ένα δύσκολο Σαββατοκύριακο με τραπέζωμα το Σάββατο και παιδικό πάρτυ την Κυριακή. Θα τα καταφέρω. Είμαι έτοιμη. Δεν μου αρέσει πιά το σώμα μου. Είναι ψέμα το ότι τα κιλά μου δεν με εμποδίζουν να κάνω πράγματα. Θέλω να ξανακάνω σκι και αναρρίχηση. Θέλω να ευχαριστιέμαι καλύτερα το σεξ. Θέλω να έχω καλύτερη ποιότητα ζωής. Θέλω να έχω αυτοεκτίμηση. Πρώτος μικρός στόχος: Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 81.9 kgs.