Το σκληρό καλοκαίρι του 2009

Έκλαψα, έγραψα ανεπίδοτα γράμματα, πένθησα.
Έχασα τη δουλειά μου.
Ο πατέρας έφυγε στα 83 του. Ξαφνικά. Μετά το σοκ η εκλογίκευση: το νεκροταφείο είναι γεμάτο με μικρότερους. Ο ίδιος εξάλλου έτσι ήθελε να φύγει.
Ο πατέρας των παιδιών μου φεύγει από το σπίτι αυτή τη βδομάδα. Δεν είναι τίποτε άλλο πιά παρά μόνον αυτό. Επιτέλους φεύγει, τρία χρόνια πάλευα για το αδύνατο.
Ψάχνω εναγωνίως δουλειά. Δεν με νοιάζει τίποτε άλλο, μόνο να είμαστε καλά τα παιδιά κι εγώ.
Αισθάνομαι δυνατή, όμως δεν είμαι. Αν ήμουν δυνατή θα ήμουν αδύνατη.