Διαχωριστική γραμμή

Είναι λεπτή και διαφανής, μοιάζει με πετονιά, σχεδόν αόρατη. Όταν την περνάς δεν την βλέπεις. Μετά δεν προλαβαίνεις να σκουπίζεις τα αίματα.
Πήγα σήμερα να ζητήσω ληξιαρχική πράξη γάμου. Την θέλει ο συμβολαιογράφος για το διαζύγιο. Στον δήμο ο υπάλληλος βρήκε τη μερίδα μας. Άνοιξε τον φάκελλο με το όνομά του και χύθηκαν έξω τα χαρτιά, αναποδογύρισε η ζωή μου πάνω στον πάγκο. Ληξιαρχικές πράξεις γέννησης και βρέθηκα στο διάδρομο του μαιευτήριου πάνω στο φορείο, ο μπαμπάς της να με κοιτάει βουρκωμένος και να μου λέει πως είναι κούκλα σφίγγοντάς μου το χέρι, ο νοσοκόμος να σπρώγχνει το φορείο να με ρωτά τι τού 'χω κάνει και μ' αγαπάει τόσο. Και μετά στη δεύτερη, που στήλωσε τα μάτια της στα δικά μου όταν θήλασε για πρώτη φορά, μωρό ωρών, εκείνος καμάρωνε για το πόσο έξυπνη είναι. "Για τι σκοπό την χρειάζεστε;" "Διαζύγιο" κι η φωνή μου είναι η φωνή μιάς άλλης, ξερή σα να βγαίνει από μεγάφωνο στρατόπεδου συγκέντρωσης, ίδια με την φωνή που έχω όταν απαντάω στις ερωτήσεις τους. "Μαμά δύο άνθρωποι μπορούν να αγαπηθούν ξανά, αφού έχουν πάρει διαζύγιο;" "Κι αν ένα παιδί πάει στο δικαστήριο και πει στο δικαστή ότι δεν συμφωνεί με την απόφαση των γονιών του, τι θα αποφασίσει εκείνος;". 'Ολη μου η ζωή ξαναμπήκε μέσα στον ξένο φάκελλο, οι χαρές, οι λύπες και οι ερωτήσεις ανακατεμένες.
Ξαπλώνω στο κρεβάτι της μεγάλης, παίρνω τον αρκούδο που έχει από μωρό και τραβάω την ουρά του. Η παιδική μελωδία με βρίσκει να κάνω ποδήλατο πάνω σε τρεις ρόδες, τέλη δεκαετίας '60, ο μπαμπάς καμαρώνει το πόσο γρήγορα πάω, ο θείος μου δεν μπορεί να με βλέπει, ζαλίζεται. Τρέχω με όση φόρα έχω προς τον τοίχο και την τελευταία στιγμή στρίβω. Απο μικρή φαίνεται ρίσκαρα με τις μετωπικές, αλλά τότε είχα τον τρόπο. Όμως δεν μπορείς να τις αποφεύγεις πάντα. Θά ΄ρθει η ώρα που δεν θα θελήσεις να παρακάμψεις το εμπόδιο, αλλά να το διαλύσεις. Και μπορεί να διαλυθείς εσύ και να βρεθείς μες τα αίματα. Πρέπει μόνο να καταφέρεις να σηκωθείς μετά.