Είναι κάμποσες μέρες που κάτι δεν πάει καλά με το πιάνο. Σήμερα όμως ακούγοντας τόσο την Καλίνκα όσο και ένα μικρό πρελούδιο του J. S. Bach κατάλαβα ότι το ρε είναι ξεκούρδιστο. Με πήραν τα κλάματα καθώς μου θύμισε την ξεκούρδιστη ζωή μου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Το να προσδιορίζεις τον εαυτό σου βουλιμική το βρίσκω σκληρό. Από την στιγμή μάλιστα που ξέρω πόσο πονάει το όλο θέμα.
Διάβασα όλο το μπλογκ σου. Εχεις συνειδητοποιήσει ότι τελικά αυτό που μας παχαίνει είναι το άγχος να μην παχύνουμε;
Καλώς σε βρήκα.
@ellinida
Eυχαριστώ, νομίζω όμως ότι πρέπει να είμαστε όσο πρέπει σκληροί με τον εαυτό μας κυρίως όταν πονάμε. Έτσι θα προχωρήσω κι όχι αν μου χαϊδεύουν τα αυτιά.
Δημοσίευση σχολίου