Θλίψη για το παλληκαράκι, οργή για τον δολοφόνο.
Θλίψη για τις καταστροφές, οργή για τους καταστροφείς και τους πλιατσικολόγους.
Κράτος και Βία προχωρούν σφιχταγγαλιασμένοι και ακολουθεί το Χάος.
Θλίψη γιατί παραδίδουμε τα παιδιά μας απαίδευτα σε μιάν ανάλγητη κοινωνία και οργή γιατί η κοινωνία είμαστε εμείς και κοιτάμε τηλεόραση στρογγυλοκαθισμένοι στον καναπέ.
Θλίψη και οργή γιατί αντί να κάνω κάτι εγώ, περιμένω έναν Μεσσία να με λυτρώσει, βουτώντας όλο και πιό πολύ στον μικρόκοσμό μου.
Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου